Η δική μου ιστορία συνέβει πριν απο λίγους μήνες. Έστειλα το βιογραφικό μου σε ένα γραφείο ευρέσεως εργασίας. Ζητούσαν κοπέλα για γραμματειακή θέση. Όταν με κάλεσαν για την πρώτη συνέντευξη μου είπαν ότι η θέση αφορούσε τα εξής: Γραμματεία υποδοχής και διοίκησης, βοηθός του τμήματος ανθρώπινου δυναμικού και back office των εξαγωγών! Δηλαδή γραμματεία με λίγο απο όλα. (όπως λένε “πίτα γύρο απ’όλα” στην Θεσσαλονίκη…!)
Γνωρίζω βέβαια πως ειδικά οι νεοπροσληφθέντες υπάλληλοι σε μια εταιρεία είναι λογικό να έχουν αυξημένες και διαφορετικές μεταξύ τους υποχρεώσεις. Αυτό ουσιαστικά δεν με ενόχλησε καθώς η φήμη της εταιρείας ήταν πολύ καλή και με ενδιέφερε να εργαστώ εκεί. Μετά την πρώτη συνέντευξη ακολούθησε ένα τεστ γνώσεων και ένα ακόμη τεστ προσωπικότητας. Έπειτα απο λίγες ημέρες μου τηλεφώνησαν και μου έκλεισαν ραντεβού για την δεύτερη συνέντευξη που θα γινόταν στην εταιρεία με την υπεύθυνη ανθρώπινου δυναμικού και με έναν απο τους ιδιοκτήτες. (Στο τηλέφωνο ο υπεύθυνος απο το γραφείο ευρέσεως εργασίας μου είπε ότι τα πήγα πάρα πολύ καλά στα τεστ και ειδικά σε ένα απο αυτά ήμουν άριστη!).
Η ψυχολογία μου ήταν πολύ καλή, ειδικά μετά τις πληροφορίες που μου δώσανε στο τηλέφωνο για την απόδοση μου στα τεστ. Επίσης με ενημέρωσαν πως οι τελικές υποψήφιες για την θέση θα ήταν τέσσερις κοπέλες…
Πήγα λοιπόν στην εταιρεία και καθώς περίμενα στην αίθουσα αναμονής ήρθε ακόμη μια κοπέλα. Η ώρα περνούσε και σκέφτηκα ότι προφανώς καθυστέρησαν να ξεκινήσουν με το πρώτο τους ραντεβού. Μετά απο 40 λεπτά (τα οποία όταν περιμένεις για συνέντευξη σου φαίνονται σαν ένας μικρός αιώνας), είδαμε να κατεβαίνει απο τις σκάλες μια κοπέλα (η πρώτη στην σειρά απο τις 4 υποψήφιες) η οποία φαινόταν εκνευρισμένη εώς τσατισμένη θα έλεγα. Συνειδητοποίησα ότι για να ήταν μέσα στο γραφείο περισσότερο απο 40 λεπτά προφανώς και η δική μου συνέντευξη θα κρατούσε τον ίδιο χρόνο και για να είμαι ειλικρινής το άγχος μου αυξήθηκε κατακόρυφα.
Καθώς περίμενα να με φωνάξουν ήρθε και η τέταρτη στην σειρά κοπέλα. Η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά αμήχανη. Επικρατούσε απόλυτη ησυχία και ανταλλάσαμε φευγαλέες ματιές η μία στην άλλη. Η μια κοπέλα ήταν φανερά αγχωμένη και παρόλο που το ίδιο ήμουν και εγώ, ήθελα πραγματικά να την καθυσηχάσω και να της πω ότι όλα θα πάνε καλά αλλά δεν το έκανα γιατί μπορεί και να με παρεξηγούσε!
Η δεύτερη φαινόταν απόλυτα ήρεμη και χαλαρή, σχεδόν σίγουρη θα έλεγα ότι η θέση της ανήκει. Ώσπου ήρθε η ώρα να επιβεβαιωθώ για την σκέψη μου…
Μετά απο μια ολόκληρη ώρα στην αίθουσα αναμονής κατέβηκε τις σκάλες η υπεύθυνη ανθρώπινου δυναμικού συνοδευόμενη απο ένα απίστευτο ύφος, σχεδόν τρομακτικό! «Ποιά είναι η κυρία Παπαδοπούλου;» είπε σε σοβαρό τόνο, απάντησα πως ήμουν εγώ και σηκώθηκα απο την θέση μου, περιμένωντας να μου πει να την ακολουθήσω. Έκανε μια παύση και ξαφνικά το πρόσωπο της φωτίστηκε απο χαρά, η αύρα της άλλαξε εντελώς… Και όχι, δεν ευθυνόμουν εγώ για αυτή την απότομη αλλαγή αλλά η τελευταία κοπέλα που ήρθε. Εμένα με αγνόησε και με άφησε να περιμένω όρθια και αμήχανα και απευθύνθηκε στην συγκεκριμένη κοπέλα λέγοντας της: «Γειά σου Κατερίνα, τι κάνεις;» με έναν απίστευτα θετικό τρόπο και η …Κατερίνα ανταπέδωσε τον χαιρετισμό εξίσου θετικά και φιλικά.
Όλα αυτά λίγο πριν ξεκινήσει η συνέντευξη μου…, απογοητεύτηκα τόσο πολύ…, ήταν ολοφάνερο ότι η κοπέλα ήταν γνωστή (εώς πολύ καλή φίλη) της υπεύθυνης ανθρώπινου δυναμικού!
Η συνέντευξη ήταν αρκετά συνηθισμένη και καθόλη την διάρκεια ήθελα να ρωτήσω την συγκεκριμένη κυρία πως θα αισθανόταν αυτή αν ήταν στην θέση μου και έβλεπε αυτά που είδα εγώ νωρίτερα. Ήθελα να την ρωτήσω γιατί έβαλαν εμένα και τις άλλες 2 κοπέλες στον κόπο να ετοιμαστούμε και να πάμε στην εταιρεία τους για συνέντευξη…! Πολλά ήθελα να πω αλλά τελικά δεν είπα τίποτα… Θεωρώ ότι τα πήγα πολύ καλά και απάντησα σωστά όλες τις ερωτήσεις που μου έκαναν παρά τον αρχικό μου εκνευρισμό. Εν τέλει, μου τηλεφώνησαν μια βδομάδα μετά απο το γραφείο ανθρώπινου δυναμικού και μου είπαν ότι η θέση καλύφθηκε απο κάποια άλλη κοπέλα!
Να μαντέψω ποιά; Θα ήθελα πολύ να περάσω απο την εν λόγω εταιρεία απλά για δω την συγκεκριμένη κοπέλα και να επιβεβαιωθώ για κάτι που είμαι 99,99% σίγουρη (το 0,1% το αφήνω απλά για να το …αφήσω!)
Η κυρία που ήταν υπεύθυνη ανθρώπινου δυναμικού είχε ήδη αποφασίσει να δώσει την θέση στην γνωστή της, απλά φαντάζομαι ότι λόγω του μεγέθους της εταιρείας δεν μπορούσε να το κάνει αυθαίρετα και έπρεπε να ακολουθήσει όλα τα τυπικά στάδια. Με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθώ εγώ και οι άλλες 2 υποψήφιες χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο.
