Η αποτυχία είναι μια παρεξηγημένη έννοια. Πολύ εύκολα θα πούμε ότι κάποιος είναι αποτυχημένος και θα ξεχάσουμε αυτό που ισχύει στην πραγματικότητα, δηλαδή ότι δεν υπάρχουν αποτυχημένοι άνθρωποι αλλα υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε διάφορες αποτυχίες (μικρές & μεγάλες). Αν το σκεφτούμε απο αυτή την πλευρά μπορεί να δούμε τα πράγματα που μας συμβαίνουν απο διαφορετική οπτική γωνία. Είδικά όταν κάποιος βρίσκεται σε αναζήτηση εργασίας, μπορεί πολύ εύκολα να πέσει στην παγίδα της αποτυχίας και να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι:
«Όλοι μας έχουμε γνωρίσει την αποτυχία ή τουλάχιστον οι καλύτεροι απο εμάς»
Ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα που έχουν οι άνθρωποι στην αντιμετώπιση της αποτυχίας είναι ότι βιάζονται υπερβολικά να κρίνουν μεμονωμένες καταστάσεις της ζωής τους και τις χαρακτηρίσουν «αποτυχίες». Αυτό που χρειάζεται είναι να έχετε στο μυαλό σας την ευρύτερη εικόνα.
Σύμφωνα με το βιβλίο «Πέρα απο την αποτυχία» του συγγραφέα John. C. Maxwell, εκδόσεις Κλειδάριθμος (στο οποίο βασίζεται το παρόν άρθρο) υπάρχει η “Λεωφόρος της αποτυχίας” όπου κάποιος μπαίνει ασυνήδειτα γιατί του έχουν συμβεί αρκετά άσχημα πράγματα και πλέον αισθάνεται ότι η αποτυχία είναι το πεπρωμένο του και είναι πολύ δύσκολο να προσπαθήσει ξανά. Ένα παράδειγμα είναι οι απαντήσεις που δώσανε στην αστυνομία ορισμένοι οδηγοί που είχαν κάποια μικρά ατυχήματα:
- Καθώς έφθανα στην διασταύρωση, ξαφνικά ένας φράχτης μου έκρυψε την ορατότητα
- Ένα αόρατο αυτοκίνητο ήρθε απο το πουθενά και συγκρουστήκαμε
- Επέστρεφα σπίτι απο λάθος δρόμο και χτύπησα σε ένα δέντρο που δεν έπρεπε να βρίσκεται εκεί
Όταν κάποιος βρίσκεται στην αρχή της «λεωφόρου» κάνει λάθη και δεν θέλει να τα παραδεχτεί, κάθετι που του συμβαίνει θεωρεί ότι είναι φταίξιμο κάποιου άλλου και ξεσπάει με τους παρακάτω τρόπους:
1. Ξεσπάει σε θυμό. Εκνευρίζεται και κατηγορεί τους πάντες εκτός απο τον ίδιο του τον εαυτό.
2. Προσπαθεί να το συγκαλύψει. Καλύπτει την αλήθεια και ότι πραγματικά συνέβη με επιπλέον δικαιολογίες και ιστορίες, με αποτέλεσμα να διογκώσει το πρόβλημα μέχρι να είναι αδύνατη πλέον η συγκάλυψη του.
3. Επιταγχύνει! Κάνει πολλές σπασμωδικές και βιαστικές κινήσεις. Η τακτική που ακολουθεί μπορεί να συγκριθεί με το εξής: «Προσπαθεί να βάλει μια τετράγωνη βίδα σε μια στρόγγυλη τρύπα, στην αρχή την βάζει και δεν μπαίνει, μετά με δύναμη την σπρώχνει και δεν καταφέρνει πάλι τίποτα. Στο τέλος εκνευρισμένος παίρνει ένα σφυρί, την χτυπάει και μπαίνει». Ουσιαστικά θεωρεί ότι δουλεύει σκληρά αλλά ουσιαστικά δεν έχει καταφέρει τίποτα.
4. Δικαιολογείται χωρίς να έχει το παραμικρό επιχείρημα. Αρνείται με κάθε τρόπο να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος. Κάνει σαν τα μωρά, αρνείται ότι έφαγε σοκολάτα παρά το γεγονός ότι είναι πασαλειμένος με σοκολάτα σε όλο του το πρόσωπο.
5. ….τελικά εγκαταλείπει. Σε αυτό το σημείο βάζει την ταμπέλα «αποτυχημένος» απο πάνω του και παραιτείται απο κάθε προσπάθεια για να βγει απο την «Λεωφόρο της αποτυχίας», συμπεριφέρεται σαν να είναι εγκλωβισμένος σε μποτιλιάρισμα όπου δεν μπορεί πραγματικά να κάνει κάτι εκτός απο το να περιμένει.
«Το 90% των ατόμων που απέτυχαν σε κάτι δεν έχουν ηττηθεί…, έχουν παραιτηθεί».
Όσο δύσκολο και να φαίνεται, το να βγεί κάποιος απο αυτήν την λεωφόρο είναι εφικτό αρκεί να μπορέσει να πει 2 πολύ σημαντικές λέξεις:
«Έκανα λάθος». Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να καταφέρει κάποιος να βγεί νικητής απο πολλές ατυχίες που θα του συμβούν στην ζωή του.
«Κάθε αποτυχία είναι μια ευκαιρία για να μάθετε από αυτήν»
Ερμηνεύοντας τα λάθη μας με έναν ή περισσότερους τρόπους απο τα παρακάτω τότε η ζωή μας θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική.
Τι είναι τα λάθη;
- Μυνήματα που μας δίνουν πληροφορίες για τη ζωή
- Παύσεις που μας δίνουν ευκαιρία να προβληματιστούμε
- Πινακίδες που μας κατευθύνουν στον σωστό δρόμο
- Εξετάσεις που μας κάνουν να ωριμάσουμε
- Αφυπνήσεις που μας κρατάνε σε εγρήγορση
- Κλειδιά για να ξεκλειδώσουμε την επόμενη πόρτα της ευκαιρίας
- Εξερευνήσεις σε μέρη που ποτέ δεν πήγαμε
- Εκτιμήσεις για την ανάπτυξη και την πρόοδό μας
Στο βιβλίο «Πέρα απο την αποτυχία» του συγγραφέα John. C. Maxwell υπάρχει ένα παράδειγμα για την αντιμετώπιση της αποτυχίας που θα μπορούσε να είναι η ιστορία της ζωής οποιουδήποτε απο εμάς. Αναφέρεται στην αυτοβιογραφία μιας κοπέλας σε σχέση με τις αποτυχίες της, τα κεφάλαια που έχει γράψει είναι 5 και αναφέρονται παρακάτω:
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Βαδίζω στον δρόμο. Στο πεζοδρόμιο υπάρχει μια βαθιά τρύπα. Πέφτω μέσα. Χάνομαι… είμαι αβοήθητη. Δεν είναι δικό μου λάθος. Περνάει μία αιωνιότητα ώσπου να βρω την έξοδο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Βαδίζω στον δρόμο. Στο πεζοδρόμιο υπάρχει μια βαθιά τρύπα. Κάνω ότι δεν την βλέπω. Ξαναπέφτω μέσα. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είμαι στο ίδιο μέρος. Αλλά δεν είναι δικό μου λάθος. Και πάλι περνάει καιρός ώσπου να βγώ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: Βαδίζω στον ίδιο δρόμο. Στο πεζοδρόμιο υπάρχει μια βαθιά τρύπα. Τη βλέπω. Και πάλι πέφτω μέσα. Μου έγινε συνήθεια. Τα μάτια μου είναι ανοιχτά. Ξέρω που βρίσκομαι. Το λάθος είναι δικό μου. Βγαίνω αμέσως.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: Βαδίζω στον ίδιο δρόμο. Στο πεζοδρόμιο υπάρχει μια βαθιά τρύπα. Την προσπερνάω.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: Παίρνω άλλο δρόμο.
Αν “είδατε” τον εαυτό σας σε κάποιο απο τα παραπάνω παραδείγματα τότε σίγουρα καταλάβατε τον σκοπό του συγκεκριμένου άρθρου. Βγείτε απο την λεωφόρο της αποτυχίας και κινηθείτε προς κάτι καινούργιο, αναλάβετε την ευθύνη στο ακέραιο για τον εαυτό σας. Το κοινό προτέρημα που έχουν όλοι οι «επιτυχημένοι» είναι η ικανότητα που έχουν να αναλαμβάνουν την ευθύνη για όλα τους τα λάθη.
«Ξεπεράστε τον ίδιο σας τον εαυτό, όχι τους άλλους. Καταρίψτε τα δικά σας ρεκόρ, κάνετε το χθές να μοιάζει σαν τίποτα μπροστά στο σήμερα».
