Αγαπητέ μου εργοδότη,
Σε βλέπω να κάθεσαι στο γραφείο σου και θέλω να έρθω να χτυπήσω την πόρτα και να σου μιλήσω, έχω να σου πω τόσα πολλά…, βασικά στα έχω ήδη πει μέσα στο μυαλό μου και είμαι σίγουρη ότι τα περισσότερα απο αυτά τα γνωρίζεις…
Δεν πειράζει, σε καταλαβαίνω και πολλές φορές κάνω τα στραβά μάτια γιατί δεν γίνεται διαφορετικά και οι λόγοι είναι ευνόητοι. Είσαι το αφεντικό και είμαι ο υπάλληλος…
Ξεκινάω γράφοντας σου ότι εμείς οι υπάλληλοι είμαστε άνθρωποι, όχι ρομπότ! Άνθρωποι με αισθήματα, με προβλήματα, με οικογένεια, με παρελθόν και φυσικά με μέλλον.Δεν είμαστε τίποτα διαφορετικό απο ότι είσαι εσύ. Εκνευριζόμαστε και εμείς, απογοητευόμαστε και εμείς, αγχωνόμαστε και εμείς, χαιρόμαστε και εμείς και δυστυχώς για εσένα που είσαι ο εργοδότης, επηρεαζόμαστε πολλές φορές αρνητικά απο την συμπεριφορά σου με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η αναμενόμενη απόδοση.
Είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνεις τι εννοώ απλά θέλω να σου πω ότι εσύ χάνεις όχι εμείς.
Όσον αφορά τις απαιτήσεις σου απο έναν υπάλληλο, μου κάνει πραγματικά εντύπωση πως περιμένεις την μέγιστη απόδοση όταν αυτές δεν είναι ρεαλιστικές. Προφανώς ότι και να κάνει είναι ήδη καταδικασμένος να μην φέρει εις πέρας την όποια εργασία του έχεις αναθέσει, αφού ότι και να κάνει, εσύ δεν θα είσαι ικανοποιημένος. Βάλε εφικτούς και ρεαλιστικούς στόχους και θα δεις μεγάλη διαφορά σε πάρα πολλούς τομείς.
Σε συνέχεια των ρεαλιστικών στόχων θα ήθελα να σου πω δύο λέξεις… αναγνώριση και επιβράβευση!
Να ήξερες πόσο σημαντικά είναι αυτά τα δύο για εμάς τους υπαλλήλους, είναι η κινητήρια μας δύναμη, Ένα “μπράβο” μπορεί να αλλάξει σχεδόν τα πάντα να το ξέρεις, μια θετική σου κουβέντα και κάποιες φορές ακόμη και μια απλή χαμογελαστή καλημέρα μπορεί να σου αποφέρει τόσα πολλά στην δουλειά σου και δεν κοστίζει τίποτα απολύτως. Η πολιτική του τύπου “και ο άγιος φοβέρα θέλει” να ξέρεις ότι έχει παλιώσει, δεν αποτελεί κίνητρο για κανέναν και ότι σε ζημιώνει έμμεσα με πολλούς τρόπους.
Κάτι άλλο που ήθελα να σου γράψω, είναι μια παρομοίωση που κάνω πολλές φορές όταν σε βλέπω να συμπεριφέρεσαι κάπως και θα ήθελα τόσο πολύ να μπορούσα να σου μιλήσω για αυτό, να σου εξηγήσω με επιχειρήματα ότι είσαι άδικος, ναι, άδικος αυτή η λέξη νομίζω πως είναι η καταλληλότερη. Η συμπεριφορά σου λοιπόν κάποιες φορές θυμίζει ορισμένους άνδρες όπου πριν πολλές δεκαετίες και ενώ είχαν δύο παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι αν τους ρωτούσες θα σου απαντούσαν “έχω ένα παιδί και μια κόρη”! Έτσι και εσύ, διαχωρίζεις του υπαλλήλους σου σε παιδιά και κόρες, απο την μια πλευρά είναι οι εργατικοί και θεωρητικά πρόθυμοι υπάλληλοι που νομίζεις ότι θα έδιναν τα πάντα για την εταιρεία σου και απο την άλλη πλευρά έχεις και κάτι ρομπότ που θεωρείς ότι δεν κάνουν σχεδόν τίποτα σωστά αλλά παρόλα αυτά τα κρατάς. Ουσιαστικά έχεις και εσύ παιδιά και κόρες!
Ένα απο τα πράγματα που έμαθα στο σχολείο πριν πολλά πολλά χρόνια ήταν το “Μη κάνεις αυτά που δεν θέλεις να σου κάνουν”, το άκουγα συχνά και απο τους γονείς μου και δυστυχώς μεγάλωσα με την αφέλεια ότι όλος ο κόσμος σκέφτεται το ίδιο! Πόσο λάθος έκανα! Προφανώς εσύ δεν το άκουσες ποτέ, ίσως να πήγες σε διαφορετικό σχολείο…!
Το θετικό και ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον βοηθάει μέγιστα στην αποδοτικότητα των υπαλλήλων. Το ξέρουν όλοι και πιστεύω ότι το γνωρίζεις και εσύ, επίσης θεωρώ ότι νομίζεις ότι το περιβάλλον στην εταιρεία σου είναι ευχάριστο και ότι οι υπάλληλοι σου έρχονται με διάθεση και χαμόγελο! Έχεις δίκιο, το περιβάλλον είναι ευχάριστο, η δουλειά μας αρέσει και ερχόμαστε με καλή διάθεση αλλά σχεδόν πάντα θα βρείς έναν τρόπο να το αλλάξεις, να αφανίσεις το όποιο χαμόγελο μας λες και είναι κάτι κακό, λες και όποιος χαμογελάει δεν μπορεί να κάνει την δουλειά του. Δεν ξέρω ποιός σου είπε ότι αυτή η πολιτική αποδίδει αλλά μετά απο τόσα χρόνια σαν εργοδότης θεωρώ ότι θα έπρεπε να είχες καταλάβει ότι κάνει μόνο κακό, στην εταιρεία σου, στους υπαλλήλους σου και κατ’επέκταση σε εσένα τον ίδιο!
Ολοκληρώνοντας το γράμμα μου θα ήθελα να σου πω ότι έχω καταλάβει ότι είσαι καλός άνθρωπος μεν αλλά έχεις και κάποια ελλατώματα όπως όλοι οι άνθρωποι. Μη ξεχνάς όμως ότι τα δικά σου “ελλατώματα” επηρεάζουν και καθορίζουν ανθρώπινες ζωές, οικογένειες και καριέρες άρα θα έπρεπε να σκέφτεσαι τουλάχιστόν δύο φορές σε ποιόν, πότε, τι και με ποιό τρόπο θα μιλήσεις. Όπως εσύ σαν εργοδότης έτσι και εμείς σαν υπάλληλοι θέλουμε να έχουμε την δουλειά μας και όταν την κάνουμε ευχάριστα χωρίς φόβο τότε όλοι είμαστε κερδισμένοι…!
Με εκτίμηση,
Ένας υπάλληλος
